Skip to content 
Wzory Dokumentów:
Składanie fałszywych zeznań
Przestępstwo złożenia fałszywych zeznań przewiduje ukaranie za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy przez osobę składającą zeznania, które mają służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy.
Ponadto przestępstwa z art. 233 Kodeksu karnego może dopuścić się osoba, która przedstawi fałszywą opinię, ekspertyzę, tłumaczenie lub złoży fałszywe oświadczenie.
Warunkiem odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań jest, aby przyjmujący zeznanie (np. sędzia, policjant), działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie.
Przykład:
Adam W. podczas zeznań na policji zataił, że widział, jak jego kolega pobił człowieka, później wyszło na jaw, że był świadkiem pobicia i celowo zataił tę informację. Pokrzywdzony złożył zawiadomienie o złożeniu przez Adama W. fałszywych zeznań, jednakże okazało się, że policjant przesłuchujący Adama W. nie uprzedził go o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznać, w związku z czym nie doszło do ukarania Adama W.
Co grozi za składanie fałszywych zeznań?
Odpowiedzialność karna za składanie fałszywych zeznań przewidziana w art. 233 Kodeksu karnego to od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności.
W przypadku gdy osoba, która złożyła fałszywe zeznania lub zataiła prawdę z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu, lub jego najbliższym, podlega ona karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Mając na uwadze zapisy ustaw, które umożliwiają odmowę złożenia zeznań np. osobom najbliższym oskarżonego bądź samemu oskarżonemu czy osobie, której samemu groziłaby odpowiedzialność karna, to karę za przestępstwo fałszywych zeznań poniesie osoba, która została uprzedzona o odpowiedzialności karnej i możliwości odmowy złożenia zeznań, a i tak złożyła fałszywe zeznania.
Przykład:
Adam i Paweł byli świadkami, jak ich brat Roman pobił mężczyznę, na pierwszy termin rozprawy został wezwany Adam, przy przesłuchaniu na rozprawie sąd poinformował Adama o możliwości odmowy złożenia zeznań i odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań, natomiast na drugim terminie Paweł nie został poinformowany o możliwości odmowy złożenia zeznań i odpowiedzialności karnej.
Bracia zeznali nieprawdę, gdyż chcieli pomóc bratu, jak się później okazało, zdarzenie zarejestrowały kamery, na których widać wszystkich braci, w związku z czym wyszło na jaw, że składali oni fałszywe zeznania, jednakże konsekwencje poniesie tylko Adam, gdyż Paweł nie został poinformowany o możliwości odmowy złożenia zeznania i odpowiedzialności karnej.
Osoba, która jako biegły, rzeczoznawca lub tłumacz, przedstawia fałszywą opinię, ekspertyzę lub tłumaczenie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Jak widać, kara za składanie fałszywych zeznań zależna jest od tego, kto i w jakich okolicznościach je składa, poniżej znajdziesz pełną treść przepisu art. 233 Kodeksu karnego.
Składanie fałszywych zeznań, treść przepisu art. 233 Kodeksu karnego
Art. 233. Kodeksu karnego
§ 1.
Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 1a.
Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2.
Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie.
§ 3.
Nie podlega karze za czyn określony w § 1a, kto składa fałszywe zeznanie, nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub odpowiedzi na pytania.
§ 4.
Kto, jako biegły, rzeczoznawca lub tłumacz, przedstawia fałszywą opinię, ekspertyzę lub tłumaczenie mające służyć za dowód w postępowaniu określonym w § 1, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4a.
Jeżeli sprawca czynu określonego w § 4 działa nieumyślnie, narażając na istotną szkodę interes publiczny, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 5.
Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli:
1) fałszywe zeznanie, opinia, ekspertyza lub tłumaczenie dotyczy okoliczności niemogących mieć wpływu na rozstrzygnięcie sprawy,
2) sprawca dobrowolnie sprostuje fałszywe zeznanie, opinię, ekspertyzę lub tłumaczenie, zanim nastąpi, chociażby nieprawomocne, rozstrzygnięcie sprawy.
§ 6.
Przepisy § 1-3 oraz 5 stosuje się odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczenie, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej.
Kto nie odpowiada za składanie fałszywych zeznań?
Nie odpowiada za składanie fałszywych zeznań osoba, która składa wyjaśnienia w sprawie jako oskarżony lub podejrzany, gdyż oskarżony nie ma obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść.
Nie podlega karze osoba, która fałszywie zezna przed organem, który nie został wymieniony w art. 233 Kodeksu karnego, przykładem takiego organu może być sąd koleżeński danego związku zrzeszającego np. wędkarzy.
Kto ma prawo do odmowy składania zeznań?
Prawo do odmowy składania zeznań musi wynikać z przepisów prawa, w przypadku trzech najpowszechniejszych postępowań takie przepisy zostały zawarte w Kodeksie postępowania karnego, cywilnego i administracyjnego.
Zgodnie z Kodeksem postępowania karnego osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań, a prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.
Prawo odmowy zeznań w postępowaniu karnym przysługuje także świadkowi, który w innej toczącej się sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem.
Kodeks postępowania cywilnego przewiduje, że małżonkowie stron, ich wstępni, zstępni i rodzeństwo oraz powinowaci w tej samej linii lub stopniu, jak również pozostający ze stronami w stosunku przysposobienia, mają prawo odmowy zeznań, które trwa po ustaniu małżeństwa lub rozwiązaniu stosunku przysposobienia. Odmowa zeznań nie jest dopuszczalna w sprawach o prawa stanu, z wyjątkiem spraw o rozwód.
Świadek w postępowaniu cywilnym może odmówić odpowiedzi na zadane mu pytanie, jeżeli zeznanie mogłoby narazić jego lub jego bliskich, na odpowiedzialność karną, hańbę lub dotkliwą i bezpośrednią szkodę majątkową albo jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej. Duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi.
Kodeks postępowania administracyjnego natomiast przewiduje, że nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonka strony, wstępnych, zstępnych i rodzeństwa strony oraz jej powinowatych pierwszego stopnia, jak również osób pozostających ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli. Prawo odmowy zeznań trwa także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.
Świadek w postępowaniu administracyjnym może odmówić odpowiedzi na pytania, gdy odpowiedź mogłaby narazić jego lub jego bliskich w na odpowiedzialność karną, hańbę lub bezpośrednią szkodę majątkową albo spowodować naruszenie obowiązku zachowania prawnie chronionej tajemnicy zawodowej.
Mając powyższe na uwadze, osoba, która zna fakty obciążające bliską jej osobę oraz ma prawo odmówić złożenia zeznania, powinna skorzystać z tej możliwości, gdy jednak świadomie po uprzedzeniu jej o możliwości odmowy złożenia zeznania i odpowiedzialności karnej takie zeznanie złoży i okażą się one fałszywe, to będzie ona odpowiadać z art. 233 Kodeksu karnego.
Przykład:
W sprawie o kradzież świadkami byli rodzice sprawcy, ojciec zrezygnował ze składania zeznań, a prawidłowo pouczona o odpowiedzialności karnej oraz możliwości odmowy składania zeznań matka, za wszelką cenę chciała pomóc synowi i zeznała nieprawdę, w takim przypadku matka najprawdopodobniej nie pomoże synowi, ale również sama narazi się na odpowiedzialność karną.
Jak udowodnić składanie fałszywych zeznań?
Mając na uwadze, że nie ma zamkniętego katalogu dowodów w postępowaniu karnym, to dowodem na złożenie przez daną osobę fałszywych zeznań może być wszystko, co potwierdzi tę okoliczność, przykładem może być nagranie wideo czy audio.
Zeznania świadka karanego za składanie fałszywych zeznań
Świadek, który został ukarany za składanie fałszywych zeznań, może być co do zasady tak samo wartościowym świadkiem, jak osoba niekarana. Dowód z zeznań takiego świadka podlega swobodnej ocenie dowodu, jednakże mając na uwadze doświadczenie życiowe sędziego, będzie on szczegółowo przyglądał się dowodowi z zeznań takiego świadka, zanim uzna go za wartościowy.
Wyroki za składanie fałszywych zeznań
Przykładowe wyroki za składanie fałszywych zeznań znajdziesz na portalu orzeczeń sądów powszechnych: Portal Orzeczeń. Po przejściu na portal orzeczeń wystarczy wpisać w szukane słowa: składanie fałszywych zeznań lub art. 233 § 1 k.k.
Często Zadawane Pytania i odpowiedzi FAQ:
Czy za składanie fałszywych zeznań można iść do więzienia?
Tak, składanie fałszywych zeznań jest zgodnie z art. 233 Kodeksu karnego zagrożone karą od 6 miesięcy do lat 8. Odpowiedzialność jest uzależniona od wielu czynników.
Kiedy przedawnia się składanie fałszywych zeznań?
Przedawnienie karalności za złożenie fałszywych zeznań następuje po 15 latach od popełnienia tego przestępstwa.
Czy można kłamać w sądzie?
Nie, złożenie fałszywych zeznań to przestępstwo, natomiast dla najbliższych osób oskarżonego ustawodawca przewidział możliwość odmowy złożenia zeznania.
Jak złożyć zawiadomienie o składaniu fałszywych zeznań?
Zawiadomienie o złożeniu fałszywych zeznań zawiadamia się tak jak każde inne przestępstwo tj. do organów ścigania, zawiadomienie należy złożyć na policji lub w prokuraturze.
Więcej znajdziesz w artykule: Zawiadomienie o Popełnieniu Przestępstwa.
Potrzebujesz pomocy? Napisz:
Spodobał Ci się nasz artykuł? Zobacz inne:
Zniesienie współwłasności samochodu
Najlepszym sposobem na zniesienie współwłasności samochodu jest sporządzenie umowy darowizny pojazdu, umowy sprzedaży bądź umowne zniesienie współwłasności, ponadto, gdy współwłaściciele nie wyrażają zgody na zniesienie współwłasności, pozostaje skierowanie wniosku o sądowe zniesienie współwłasności na żądanie jednego z nich.
Umowa darowizny samochodu
Umowa darowizny będzie najlepszym rozwiązaniem, gdy współwłaścicielami są osoby najbliższe i osoba, która chce zrezygnować ze swojego prawa współwłasności, zrobi to za darmo. Darowiznę należy zgłosić do urzędu skarbowego, jednakże osoby znajdujące się w tzw. grupie zerowej (małżonek, zstępni, wstępni, pasierb, rodzeństwo, ojczym macoch) mogą uzyskać zwolnienie z opodatkowania, aby uzyskać zwolnienie, należy zgłosić darowiznę do urzędu skarbowego.
Na zgłoszenie darowizny do urzędu skarbowego obdarowany ma 6 miesięcy.
Umowa darowizny samochodu została uregulowana w kodeksie cywilnym w art. 888-902 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z kodeksem cywilnym jest to umowa, za pomocą której następuje bezpłatne przekazanie przez darczyńcę pojazdu na rzecz obdarowanego.
Wzór oraz więcej informacji na temat umowy darowizny znajdziesz w artykułach: Umowa Darowizny Części Samochodu i Umowa Darowizny Samochodu.
Umowa Sprzedaży Samochodu
W przypadku, gdy współwłaściciele nie są rodziną, a do przeniesienia własności dochodzi za opłatą, najlepszym sposobem przeniesienia współwłasności jest umowa sprzedaży samochodu.
Umowa sprzedaży samochodu, często nazywana w mowie potocznej umową kupna-sprzedaży samochodu, to typowa umowa sprzedaży rzeczy unormowana w kodeksie cywilnym. Zastosowanie do niej mają głównie przepisy art. 535-602 Kodeksu cywilnego.
Co powinna zawierać umowa sprzedaży samochodu?
- Umowa sprzedaży powinna zawierać:
- dane stron umowy,
- miejsce jej zawarcia,
- datę jej zawarcia,
- cenę,
- podpisy stron,
- dokładne oznaczenie sprzedawanego pojazdu (między innymi: marka, model, data produkcji, numer VIN, numer rejestracyjny, numer silnika, przebieg, kolor, pojemność silnika).
Wzór umowy sprzedaży samochodu oraz informacje dotyczące jej wymogów, znajdziesz w artykule: Umowa Kupna Sprzedaży Samochodu.
Od kupna pojazdu należy opłacić w urzędzie skarbowym podatek PCC.
Zniesienie współwłasności w trybie art. 210 Kodeksu cywilnego
Zgodnie z artykułem 210 Kodeksu cywilnego na żądanie jednego ze współwłaścicieli może dojść do umownego lub sądowego zniesienia współwłasności.
Umowne zniesienie współwłasności samochodu
Umowny tryb zniesienia współwłasności następuje na podstawie złożenia zgodnych oświadczeń woli, czyli zawarcia umowy. Zawarcie umowy następuje wyłącznie za zgodą wszystkich jej stron, więc do umownego zniesienia współwłasności dojdzie tylko w wypadku zgodnego działania współwłaścicieli, natomiast stroną pozostającym w konflikcie pozostanie sądowy tryb zniesienia współwłasności.
Sądowe zniesienie współwłasności samochodu
Strony, które nie dojdą do porozumienia i dobrowolnie nie zniosą współwłasności, pozostają w stosunku współwłasności, w takim przypadku pozostaje im sądowe zniesienie współwłasności, każdy ze współwłaścicieli ma prawo złożyć wniosek o zniesienie współwłasności do sądu.
W przypadku zniesienia współwłasności przez sąd to od decyzji sądu będzie zależało, w jaki sposób współwłasność zostanie zniesiona, sąd zrobi, to uwzględniając stanowisko współwłaścicieli, gdyby zdarzyło się, że strony dojdą do porozumienia i będą wnosiły zgonie, to sąd będzie związany ich stanowiskiem i musi, orzec tak jak, żądają tego współwłaściciele.
Sposoby sądowego zniesienia współwłasności samochodu
Przyznanie rzeczy na własność jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych
Zniesienie współwłasności samochodu może odbyć się przez przekazanie rzeczy w całości na rzecz jednego ze współwłaścicieli z jednoczesnym obowiązkiem spłaty pozostałych współwłaścicieli.
Przykład:
Siostry Kasia i Kamila posiadały wspólny samochód, nie porozumiały się one co do zniesienia współwłasności, gdyż każda z nich chciała samochód przejąć na własność, sąd na wniosek Kamili postanowił znieść własność w ten sposób, że przyznał samochód Kasi z obowiązkiem spłaty Kamili, wysokość spłaty odpowiadała wartości udziału, jaki posiadała Kamila.
Przy znoszeniu współwłasności należy ustalić zasady dotyczące spłaty (wysokość dopłaty, termin spłaty, odsetki itd.) pozostałych współwłaścicieli.
Sprzedanie rzeczy
Do zniesienia współwłasności samochodu może dojść poprzez sprzedanie rzeczy, czyli tzw. podziału cywilnego, który polega na sprzedaniu rzeczy stanowiącej przedmiot zniesienia współwłasności z jednoczesnym podziałem uzyskanej z tego tytułu kwoty między współwłaścicieli.
Sprzedanie rzeczy jest natomiast najrzadziej stosowanym sposobem zniesienia współwłasności, gdyż do sprzedaży rzeczy dochodzi najczęściej za zgodą współwłaścicieli, w związku z czym w takiej sytuacji nie ma potrzeby żądania zniesienia współwłasności.
Więcej na temat umownego zniesienia współwłasności oraz sądowego zniesienia współwłasności znajdziesz w artykule: Zniesienie Współwłasności.
Zniesienie współwłasności samochodu po śmierci współwłaściciela
W przypadku śmierci współwłaściciela pojazdu, jego udział w pojeździe wejdzie w skład spadku, a więc to jego spadkobiercy, czy to ustawowi, czy testamentowi wejdą w jego prawa, dlatego w przypadku, gdy spadkobiercy uzyskają już prawo do rzeczy, to z nimi należy przeprowadzić zniesienie współwłasności samochodu. Często może zdarzyć się, że współwłaściciel będzie jedynym spadkobiercą lub odziedziczy cały udział w samochodzie, w takim przypadku należy uzyskać stwierdzenie nabycia spadku i z nim udać się do wydziału komunikacji, celem uregulowania tej sprawy.
Zrzeczenie się współwłasności samochodu?
Zrzeczenie się współwłasności samochodu to potoczna nazwa zniesienia współwłasności, ustawodawca nie przewidział instytucji zrzeczenia się współwłasności, ustawodawca przewidział możliwość zniesienia współwłasności zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, ponadto do zniesienia współwłasności może dojść w wyniku np. sprzedaży, darowizny czy porzucenia rzeczy.
Zgłoszenie zmiany współwłaściciela
Zmiana współwłaściciela powinna być dokonana w terminie 30 dni od dnia dokonania czynności (np. umowy darowizny czy umowy sprzedaży), z którą ta zmiana jest związana. Niezbędnym do dokonania zmiany w wydziale komunikacji dokumentem będzie dokument poświadczający dokonanie zmiany struktury własnościowej (np. umowa darowizny). Przed wizytą w wydziale komunikacji najlepiej będzie zadzwonić do wydziału i zapytać o wymagane dokumenty.
Ponadto o zniesieniu współwłasności należy powiadomić towarzystwo ubezpieczeniowe, w którym auto jest ubezpieczone.
Podsumowanie
Zniesienie współwłasności samochodu może odbyć się na wiele sposobów, przede wszystkim należy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy zniesienie współwłasności samochodu ma odbyć się za darmo i wtedy postawić na umowę darowizny, czy drugi współwłaściciel chce uzyskać wynagrodzenie z tytułu przeniesienia swojego prawa, w takim przypadku najlepsza jest umowa sprzedaży samochodu.
Pytania i odpowiedzi FAQ zniesienie współwłasności samochodu:
Jak wypisać współwłaściciela z samochodu?
Celem usunięcia zapisu w dowodzie rejestracyjnym o współwłasności, należy udać się do wydziału i złożyć odpowiedni wniosek, przedstawiając jednocześnie podstawę zmiany struktury współwłasności np. umowę darowizny lub sprzedaży. Najlepszym rozwiązaniem jest zadzwonić do wydziału komunikacji, opisać, w jaki sposób doszło do zniesienia współwłasności i zapytać o wymagane dokumenty.
Jak pozbawić kogoś współwłasności?
Zniesienie współwłasności samochodu być może przeprowadzone w drodze dobrowolnego współdziałania współwłaścicieli np. poprzez zawarcie umowy darowizny, umowy sprzedaży, umowy o zniesienie współwłasności bądź w przypadku, gdy strony nie mogą dojść do porozumienia w drodze sądowego zniesienia współwłasności.
Jak zrzec się udziału w samochodzie?
Przenieść swoje prawo do udziału w samochodzie możemy np. poprzez zawarcie umowy darowizny, natomiast jeżeli nie chcemy, przenosić swojego prawa za darmo, możemy zawrzeć umowę sprzedaży samochodu.
Jak sprzedać auto jako współwłaściciel?
Jako współwłaściciel możemy sprzedać bez wiedzy współwłaścicieli swój udział w samochodzie, natomiast, jeżeli chcemy sprzedać samochód, czyli całość praw, to musimy uzyskać zgodę współwłaścicieli, wtedy sporządzamy umowę, w której stroną będzie nowy właściciel oraz wszyscy współwłaściciele.
Ponadto współwłaściciel może udzielić pełnomocnictwa innym współwłaścicielom do sprzedaży samochodu.
Kiedy opłaca się znieść współwłasność samochodu?
Zniesienie współwłasności samochodu staje się opłacalne, gdy ustał powód, dla którego doszło do nabycia samochodu na współwłasność.
Powodem, dla którego nabywa się współwłasność, może być np. zawarcie polisy ubezpieczeniowej na lepszych warunkach czy nabycie pojazdu w celach gospodarczych.
Potrzebujesz pomocy? Napisz:
W artykule „Wniosek o zniesienie współwłasności wzór” znajdziesz na końcu treści wzór wniosku o zniesienie współwłasności w formacie Docx. i PDF.
Zniesienie współwłasności
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności może odbyć się w trybie umownym lub sądowym.
Najczęściej dochodzi do podziału nieruchomości mieszkań, działek, domów, jednakże zniesienie współwłasności tyczy się również innych rzeczy np. ruchomości takich jak samochód.
Zniesienie współwłasności dotyczy współwłasności rzeczy, natomiast do zniesienia współwłasności masy spadkowej dochodzi w postępowaniu o dział spadku, a do zniesienia współwłasności małżeńskiej dochodzi w postępowaniu o podział majątku.
Umowne zniesienie współwłasności
Umowny tryb zniesienia współwłasności następuje na podstawie złożenia zgodnych oświadczeń woli, czyli zawarcia umowy. Zawarcie umowy następuje wyłącznie za zgodą wszystkich jej stron, więc do umownego zniesienia współwłasności dojdzie tylko w wypadku zgodnego działania współwłaścicieli, natomiast stroną pozostającym w konflikcie pozostanie sądowy tryb zniesienia współwłasności.
Postępowanie w sprawie o zniesienie współwłasności
Sądowe postępowanie o zniesienie współwłasności wszczynane jest na wniosek jednego ze współwłaścicieli rzeczy.
W postępowaniu dotyczącym zniesienia współwłasności sąd rozstrzyga także spory o prawo żądania zniesienia współwłasności i o prawo własności, jak również wzajemne roszczenia współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy.
Z chwilą wszczęcia postępowania dotyczącego zniesienia współwłasności odrębne postępowanie w sprawach wymienionych w paragrafie poprzedzającym jest niedopuszczalne. Sprawy będące w toku przekazuje się do dalszego rozpoznania sądowi prowadzącemu postępowanie o zniesienie współwłasności.
Sposób podziału rzeczy przy zniesieniu współwłasności
Do podziału może dojść poprzez:
- Podział rzeczy wspólnej;
- Przyznanie rzeczy na własność jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych;
- Sprzedaż rzeczy wspólnej i podział uzyskanych z tego tytułu środków.
Podział fizyczny
Podział fizyczny dotyczy tylko rzeczy, które da się podzielić, przykładem takiej rzeczy może być nieruchomość (np. działkę budowlaną możemy podzielić na dwie mniejsze).
Mając na uwadze sposób skonstruowania przepisu art. 211 kodeksu cywilnego, to podział fizyczny stanowi podstawowy sposób zniesienia współwłasności i zarówno wspólnicy, jak i sąd powinni ten sposób brać pod uwagę w pierwszej kolejności.
Przykład:
Piotr i Paweł zakupili wspólnie działkę, na której wznieśli dwa identyczne domki z przeznaczeniem na wynajem turystom, po wybudowaniu domków pokłócili się i postanowili znieść współwłasność poprzez fizyczny podział, który polegał na tym, że Piotr stał się wyłącznym właścicielem jednego domku a Paweł drugiego.
Podział rzeczy wspólnej powinien zasadniczo nastąpić stosownie do wielkości udziałów, a wydzielone części rzeczy powinny swoją wartością odpowiadać wielkości udziałów przysługujących poszczególnym współwłaścicielom, gdyby było to niemożliwe, współwłaściciel, którego część rzeczy po podziale będzie miała większą wartość może zostać obciążony obowiązkiem spłaty współwłaścicieli.
Przyznanie rzeczy na własność jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych
Drugi sposób podziału to przekazanie rzeczy w całości na rzecz jednego ze współwłaścicieli z jednoczesnym obowiązkiem spłaty pozostałych współwłaścicieli.
Przykład wniosek o zniesienie współwłasności wzór:
Siostry Kasia i Kamila posiadały wspólne mieszkanie, nie porozumiały się one co do podziału, gdyż każda z nich chciała mieszkanie przejąć na własność, sąd na wniosek Kamili postanowił znieść własność w ten sposób, że przyznał całe mieszkanie Kasi z obowiązkiem spłaty Kamili, wysokość spłaty odpowiadała wartości udziału, jaki posiadała Kamila.
Przy znoszeniu współwłasności należy ustalić zasady dotyczące spłaty (wysokość dopłaty, termin spłaty, odsetki itd.) pozostałych współwłaścicieli, gdyż często przedmiotem podziału są nieruchomości, których wartość przekracza setki tysięcy złotych i jednorazowa płatność przez przejmującego rzecz współwłaściciela jest niemożliwa.
Przy sądowym zniesieniu współwłasności oraz orzeczeniu przez sąd ratalnych spłat termin uiszczenia rat nie może przekraczać 10 lat.
W przypadku dużej spłaty dotyczącej nieruchomości warto ustanowić zabezpieczenie w postaci hipoteki.
Sprzedanie rzeczy
Trzeci sposób podziału tj. podział cywilny polega na sprzedaniu rzeczy stanowiącej przedmiot podziału z jednoczesnym podziałem uzyskanej z tego tytułu kwoty między współwłaścicieli.
Sprzedanie rzeczy jest natomiast najrzadziej stosowanym sposobem zniesienia współwłasności, gdyż do sprzedaży rzeczy dochodzi najczęściej za zgodą współwłaścicieli, w związku z czym w takiej sytuacji nie ma potrzeby żądania zniesienia współwłasności.
Wyłączenie prawa do zniesienia współwłasności
Współwłaściciele mają prawo zawrzeć między sobą umowę, która wyłączy możliwość żądania zniesienia współwłasności, umowa taka może zostać zawarta na okres 5 lat, po upływie 5 lata można ją przedłużyć o kolejne 5 lat, a następnie ponowić, czyli jedno ciągłe wyłącznie uprawnienia do zniesienia współwłasności może trwać 15 lat.
Należy pamiętać, że wyłączenie wyżej wskazanego prawa jest dobrowolne, więc wspólnicy, którzy zawarli porozumienie, mogą to porozumienie w każdej chwili odwołać za wspólną zgodą.
Co powinien zawierać wniosek o zniesienie współwłasności?
Wniosek o zniesienie współwłasności powinien spełniać warunki wymagane dla pozwu określone w art. 187 Kodeksu postępowania cywilnego oraz pisma procesowego 126 Kodeksu postępowania cywilnego, najważniejsze elementy to:
- Oznaczenie przedmiotu wniosku, czyli rzeczy.
- Oznaczenie współwłaścicieli i ich udziałów w rzeczy.
- Określenie sposobu zniesienia współwłasności.
- Informację na temat próby polubownego zniesienia współwłasności.
- Podpis.
- Dowód uiszczenia opłaty od wniosku.
- Załączniki.
Odpowiedź na wniosek o zniesienie współwłasności
W odpowiedzi na wniosek o zniesienie współwłasności należy przedstawić swoje stanowisko wobec wniosku i żądań w nich zawartych, szczególnie należy określić czy zgadzamy się na zniesienie współwłasności oraz w jaki sposób powinno nastąpić jej zniesienie.
Właściwość sądu
Sądem rzeczowo właściwym do rozpoznania sprawy o zniesienie współwłasności jest sąd rejonowy, natomiast miejscowo właściwy jest sąd położenia rzeczy, której zniesienia współwłasności się domagamy.
Kto jest uprawniony do wniesienia wniosku?
Zniesienia współwłasności mogą domagać się współwłaściciele, prokurator lub wierzyciel współwłaściciela.
Przedawnienie
Zgodnie z art. 220 kodeksu cywilnego roszczenie o zniesienie współwłasności nie ulega przedawnieniu.
Koszty zniesienia współwłasności
W przypadku sądowego zniesienia współwłasności należy liczyć się z kosztami sporządzenia wniosku, wpisu oraz ewentualnego zastępstwa w sprawie przez adwokata, oraz kosztów związanych z postępowaniem itd., sama opłata od wniosku wyniesie 1 000,00 zł lub 300,00 zł, gdy do zniesienia współwłasności dochodzi na zgodny wniosek współwłaścicieli.
Koszty związane z przeniesieniem rzeczy w drodze umowy będą zależne od jej wartości oraz formy, w jakiej tę umowę należy zawrzeć, gdyż w przypadku zawarcia umowy dotyczącej nieruchomości należy ją sporządzić w formie aktu notarialnego u notariusza, który pobierze stosowne opłaty.
Jak napisać wniosek o zniesienie współwłasności?
Najlepiej sporządzenie wniosku o zniesienie współwłasności jest zlecić adwokatowi, który sporządzi taki wniosek w naszym imieniu, natomiast jeżeli sami mamy wystarczającą wiedzę, możemy napisać taki wniosek na podstawie znajdujących się w internecie wzorów.
Warto sprawdzić, czy sąd, do którego musimy złożyć wniosek, udostępnia taki wzór.
Podstawa prawna
Przepisy dotyczące zniesienia współwłasności znajdują się w art. 210-221 Kodeksu cywilnego oraz w art. 617-625 Kodeksu postępowania cywilnego.
Wniosek o zniesienie współwłasności wzór:
Poniżej pobierzesz przykładowy wzór wniosku w dwóch formatach, wzór orientacyjny.
Wniosek o zniesienie współwłasności wzór doc
Pobierz: Wniosek o Zniesienie Współwłasności DOCx.Wniosek-o-zniesienie-wspolwlasnosci.docx – 12 KB
Wniosek o zniesienie współwłasności wzór pdf
Pobierz: Wniosek o Zniesienie Współwłasności PDFWniosek-o-zniesienie-wspolwlasnosci-2.pdf – 66 KB
Potrzebujesz pomocy?
Spodobał Ci się nasz artykuł? Zobacz inne:
Kategorie:
